Even bijkomen? Ga mee naar mijn onbewoonde eiland!

Een abstracte oase van rust

Hebt u ook zo’n zin om even de drukte van alledag te ontvluchten? Kom, dan gaan we samen bijtanken op mijn onbewoonde eilanden. Het is niet ver: ze staan op deze pagina. Dus u bent zó weer terug. Opgefrist en wel.

Het verhaal van deze abstracte schilderijen begon toen ik wat foto’s zat te bekijken van onze vakantie in Griekenland. Ik droomde helemaal weg bij de plaatjes van die mooie eilanden, de prachtig blauwe zee en de al even stralend blauwe hemel. Wat zou ik daar graag wonen, liefst op mijn eigen eilandje! Maar dat is natuurlijk moeilijk te realiseren en daarom besloot ik mijn eigen eiland te creëren!

Mijn eiland moest groeien

Ik maakte eerst vier schilderijen van 20 x 20 cm, die samen het kunstwerk SeaLand I vormen. Op elk van die doeken staat een stukje van mijn eiland en/of zijn omgeving. Als ik zo’n deel af had, ben ik als het ware een poosje in dat stukje natuur gebleven.

Genieten en gedachten ordenen

Enerzijds natuurlijk om er van te genieten, anderzijds om mijn gedachten te ordenen. Pas als ik wist hoe het volgende deel eruit moest zien, nam ik mijn penselen weer ter hand. Al doende ontstond een samenhangend, abstract beeld van een eiland in een rustgevende, blauwe zee.

Strand, zee en lucht

De gele partij staat voor het eiland met zijn prachtige strand. Erboven ziet u eerst een stuk van de zee en daarboven de blauwe lucht. Ook op de voorgrond is de zee te zien. Diep is ze daar niet, je kunt de bodem nog zien schemeren door het kristalheldere water.

Ook onverwerkte pijn en verdriet

Het donkerblauwe stuk rechts is wél een dieper gedeelte, hoewel ook daarin nog iets van rotsen is te zien. Kortom, een prachtig stukje natuur. Maar helemaal idyllisch is deze plek niet. Ziet u het kleine stukje rood aan de linkerkant?Rood is voor mij de kleur van pijn en verdriet, die ik daar als het ware heb geparkeerd.

Verhaal over eiland was nog niet af

Al snel kreeg ik in de gaten dat ik met deze schilderijtjes nog niet het hele verhaal over mijn eiland had verteld. Dat ik deze kleine doekjes moest maken om te kunnen aanvoelen en begrijpen wat ik eigenlijk wilde uitdrukken. Dat beeld heb ik vervolgens vastgelegd in een groter schilderij, SeaLand.

Verschillen tussen de eilanden

Zoals u ziet, bevat dit doek geen rood meer. Ik heb de minder leuke dingen dus achter me gelaten. Maar er zijn meer verschillen met SeaLand I. Het blauw rond het eiland op het vierluik is aan de lichte kant. Dat komt doordat ik steeds aan het zoeken was waar het eiland precies moest liggen en hoe het eruit moest zien. Op het grote schilderij heeft het zijn uiteindelijke vorm en zijn plaats gevonden. Toen werd ik rustiger en kon ik het eiland in een nog rustgevender, dieper blauw verankeren.

Los van de dagelijkse werkelijkheid

Bovendien is het eiland op het grote schilderij gestoffeerd met begroeiing: het blauwgroene gedeelte rechts op de voorgrond. En ziet u die dunne, zwarte draden op en rond het eiland? Die geven aan dat je hier bijna helemaal losgekomen bent van de werkelijkheid. Op het vierluik zijn die draden een stuk dikker, wat aanduidt dat je daar wat sterker bent verbonden met de dagelijkse realiteit.

Even helemaal tot rust komen

Het eiland op SeaLand is echt Mijn Eiland. Zo’n plekje waar je – al luisterend naar het zachte geruis van de zee – helemaal tot rust komt. Waar je heerlijk kunt wegdromen bij alle mooie en leuke dingen des levens. Waar je in harmonie komt met jezelf en je leven. Waar je de vaak zo harde werkelijkheid achter je kunt laten. Zo’n plekje dat ieder mens eigenlijk zou moeten hebben!

Terug naar mijn eiland wanneer ik wil

Kortom, deze schilderijen zijn heel belangrijk voor mij. Waarom ze dan toch te koop zijn? Nou, als ik zo’n beeld eenmaal heb geschilderd, zit het rotsvast verankerd in mijn hoofd. Ik kan het op elk moment voor mijn geestesoog toveren om in gedachten weer even naar Mijn Eiland te gaan. Van de echte schilderijen mag nu iemand anders gaan genieten.